Morena de Ruijt
"MOEDER VAN 4 KINDEREN"
Mijn reis naar het moederschap begon op mijn 19e, in het warme en levendige zuid Spanje. Daar, in een land zonder de koesterende steun van kraamzorg, verwelkomde ik mijn eerste kindje. Ik was jong en onervaren; mijn handen hadden nog nooit een baby vastgehouden. Ik had boeken gelezen en dacht dat ik voorbereid was, maar niets kon mij echt klaarstomen voor het avontuur. Onzekerheid stond al snel aan mijn zijde. Laten wij eerlijk zijn, je eerste kind is toch een beetje een experiment. Je probeert, je struikelt, en je doet je best.
Juist in die eerste dagen besefte ik hoe helend een beetje begeleiding kan zijn. Vooral bij borstvoeding, een ritueel dat voelt als een dans van connectie, totdat je tepels binnen een paar dagen veranderd zijn in wat lijkt op een slagveld. Au. Met een vleugje steun had die pijn geen kans gekregen om zich te nestelen.
En dat is precies waarom ik kraamzorg zo diep waardeer. Het is niet alleen praktische hulp, het is een beschermende energie, een zachte hand die jouw reis een stukje lichter maakt. Het voorkomt dat intense pijn en moeheid jouw pad kruist en helpt je om met vertrouwen je moederlijke kracht te omarmen.
Ik ben 36 jaar en trotse mama van Dylan (16), Kailyn (13), Aiden (9) en Jazz (4). Ons gezin is een mooie mengelmoes van liefde en leven, gevormd door twee vaders, wat voor mij een prachtig bewijs is van hoe familie op talloze manieren kan bloeien. Liefde volgt geen rechte lijnen, het vindt zijn weg in kronkelpaden en onverwachte bochten. En laten we eerlijk zijn, dat is juist waar de magie zit. Sociale normen van vroeger? Die horen inmiddels bij het stoffige verleden. In 2025 vieren we unieke levenspaden, en ik draag mijn rol als moeder én ondernemer met trots en dankbaarheid. ✨
Vanaf april 2025 begint er een nieuw hoofdstuk voor ons gezin: een verhuizing naar Vijfhuizen. Na 15 mooie jaren in Haarlem laat ik deze vertrouwde plek achter, maar mijn zorg voor de gezinnen in Haarlem blijft onveranderd. Liefde, zorg en connectie zijn tenslotte niet gebonden aan postcodes. 🌿
Werkwijzen
Mijn werk als kraamverzorgster combineer ik een praktische aanpak met een vleugje antroposofie. Dat betekent dat ik aandacht heb voor zowel het fysieke als het emotionele welzijn van moeder en baby. Geen zweverig gedoe, maar gewoon een nuchtere, natuurlijke en persoonlijke benadering. 😉
Wat je wel kunt verwachten, is dat ik bewust kijk naar hoe ik jullie kan ondersteunen op een manier die bij jullie past. Denk aan rust en ritme brengen in de hectiek van de eerste dagen, natuurlijke producten gebruiken waar dat kan (dus geen zwitsal, maar iets natuurlijks), en altijd met oog voor wat écht belangrijk is, dat jullie je gehoord, gezien en gesteund voelen.
Ik geloof dat elk gezin uniek is en dat je samen een veilige basis bouwt. Of je nu behoefte hebt aan praktische tips, iemand die even met je mee lacht (of huilt), of gewoon een extra paar handen, ik ben er.
De Onzichtbare EHBO-koffer
Wat je ook nodig hebt een luisterend oor, een oplossing voor baby melk-spuugstorm of gewoon een bakje thee ik heb het altijd paraat.
De Checklist
Van controles tot checklists afvinken: "Hoe is de kleur van de ontlasting vandaag?" Ja, mijn werk is glamoureuzer dan je denkt.
Kraamkok kit
Spatel, garde en een flinke scheut improvisatie. Ik maak van een eenvoudige pasta een culinair hoogstandje... of gewoon iets wat snel op tafel staat en iedereen blij maakt
Q&A met Morena
1. Welke plaats staat er op jouw geboortekaartje?
Naarden. Ik ben geboren in het Diaconessenhuis in Naarden, dit ziekenhuis bestaat niet meer. Dit is tegenwoordig een verpleeghuis, waar ik toevalig de opleiding volgde tot verzorgende ig. Mijn ouders komen uit het gooi.
2. Waarom ben je kraamverzorgster geworden?
Het was eigenlijk nooit de bedoeling om kraamverzorgster te worden. Net gediplomeerd wilde ik verder studeren, maar mijn zus, zzp’er in de kraamzorg had iets te veel werk aangenomen en vroeg of ik even wilde bijspringen. Wat begon als ‘even helpen’ werd een blijvende passie.
3. Wat wilde je worden toen je klein was?
Dierenarts.
4. Hoe reageren mensen op het feit dat je vier kinderen hebt?
Vier?! met de aansluitende vraag of ze allemaal van één vander zijn.. tja
5. Welke adviezen geef je andere moeders die voor het eerst een baby krijgen?
Volg je intuïtie, wandel je eigen pad, en laat sociale normen je niet beperken. Als kunstvoeding voor jou en je baby beter voelt, luister dan naar je hart en ga ervoor. Zelf heb ik mijn vier kinderen een jaar lang borstvoeding gegeven, omdat dat voor míj goed voelde, maar dat maakt het niet de enige weg.
Wil je samen slapen met je baby, ook al zeggen protocollen dat het niet veilig is? Ik begeleid je graag in hoe je dit op een veiligere manier kunt doen, zodat het voor jullie beiden goed voelt.
Alleen jij kent jouw kind, jouw situatie, en jouw waarheid. Ik geloof dat liefde en vertrouwen in je eigen keuzes de mooiste basis vormen. Iedereen bewandelt een uniek pad, en ik ben er om dat pad met respect en zonder oordeel te ondersteunen.
6. Wat drink jij het liefst tijdens het werk?
Cappuccino, heel veel cappuccino.
7. Komen er nog meer kinderen naast de vier die je nu hebt?
Mike en ik hebben net samen een huis gekocht, een prachtige twee onder een kapwoning van 170 m². Ruimte genoeg dus, het zou zeker passen! Mike heeft zelf geen kinderen maar wel een kinderwens. Ik sta hier zeker voor open, het idee van samen een nieuw hoofdstuk beginnen voelt mooi en bijzonder. Maar op dit moment zijn wij er niet actief mee bezig. Wij vertrouwen erop dat het leven ons precies brengt wat op ons pad hoort te komen, op het juiste moment..
8. Welke praktische keuzes maak je om de opvoeding van vier of misschien vijf kinderen te vergemakkelijken?
Per eind 2025 nemen wij een au pair in huis. Ik werk veel en onregelmatig, mijn partner Mike is ook pas rond het avondeten thuis van werk, de extra handen zijn voor ons nodig en de zoektocht is al in volle gang. Het is voor ons een praktische en betaalbare oplossing, vooral vergeleken met kinderopvang / bso welke vijf keer zo duur is. Bovendien helpt het ons om de hectiek thuis wat beter te organiseren. Stel je voor: Jazz naar turnen en dansen, Aiden naar voetbal, Kailyn naar kunstschaatsen... en sommige lessen vallen op dezelfde tijd. Zonder hulp heb ik bijna een teleport nodig om het te redden. Met een au pair kan ik dit verdelen zodat elk kind vrolijk naar zijn activiteit kan.
9. Hoe combineer je het moederschap van vier kinderen met je werk als kraamverzorgster en fotograaf?
Het is een balans, een ritme dat soms aanvoelt als een hectische dans. Ik werk zo’n 52 uur per week, waarbij ik doordeweeks en in het weekend kraam van 9 tot 15 uur. Na mijn werk haal ik de kids op, en spender ik tijd met hun, zorg ik voor het avondeten, en drie avonden per week ga ik met mijn camera op pad voor betaalde shoots.
Tussendoor vind ik ruimte om te sporten en mijn foto’s te bewerken. Vrije tijd? Die heb ik niet echt, maar ik probeer bewust kleine momentjes te vinden om op adem te komen.
In de zomer neem ik altijd 6 weken vrij, en tijdens de kerstvakantie gun ik mezelf 2 weken rust. Die periodes geven mij de energie om de rest van het jaar met volle focus en passie te werken. Het leven is druk en ontzettend duur, maar ik vind altijd een manier om ruimte te creëren voor wat écht belangrijk is.
10. Welke kraamgezinnen vergeet je nooit meer?
Oef, dat is een lastige! Maar eerlijk? De bizarre, gezinnen blijven je toch het meest bij. Zoals dat ene gezin waar vader nonchalant zijn teennagels af zat te bijten terwijl ik erbij zat... Tja, sommige dingen kun je gewoon niet meer "ont zien." Ik mag geen namen noemen, maar een casus delen mag gelukkig wel. 😉
